Հայացքս հառեցի երկինք

Հիշում եմ. Արցախում էինք: Մի քանի տարի առաջ էր` Շուշիում: Հյուրանոցում էինք մնում, քանդրտված, պատերից պլոկված էր ներկը: Ամբողջ գիշեր չէի քնել, մի աղջկա վրա դուրս էր տվել, վախեցել էի: Խավարասերի պատճառով էր: Ես նայեցի ժամին. առավոտ ժամը չորսն անց կես էր:  

Հյուրընկալում ենք վրաստանցի մեր բարեկամներին

Ֆոտոշարք

Իսկ գուցե չկա այդ ճաապարհը ...

Ուղղություն: Դեպի ո՞ւր եմ գնալու կամ ո՞ւր եմ հասնելու ես:  Կա երկար ուղի բացված ինձ համար : Եվ որն է այդ ուղին հարց է ծագում ինձ մոտ: Ո՞ւր եմ գնալու` աստղեր դուք կիմանաք, ասեք ինձ ի՞նչու եք լռում ` մտածում եմ նայելով պատժգամբից երկնքին: