Զգացողություն, որ չի դադարի գործել

Մենք մարդիկ ենք. Մարդիկ։ Մենք նման ենք մեր շուրջը պտտվող գույներին․ մեզ նույն կերպ են դիմում, բայց ամենքս մի բանի տեր մարդ ենք, ամենքս մի հետաքրքրությունով ու մի ուրիշ սրտով ու հոգով մարդիկ ենք։

«Պարաշփոթ-խառնաշփոթ»

«Պարաշփոթ-խառնաշփոթ» նախագիծ

 Նախագծի հեղինակներ- Շուշան Ադամյան, Արփի Սահակյան

 Նախագծի վայրը- Փոքր դահլիճ 

Նախագծի մասնակիցներ- Արևելյան (նոր դպրոց) դպրոց-պարտեզի 1-2 դասարանցիներ 

Մասնակիցների քանակը- 10-15 հոգի 

Տևողությունը- 1 շաբաթ ( 23.01.2017-27.01.2017) 

Պարապմունքների տևողությունը- 45 րոպեից- 1,30 ժամ (Իհարկե ընդմիջումով)

Նկարագրություն- Նախագիծը իրենից ներկայացնում է մեր կրտսեր ընկերներին պարերի ուսուցում և հայկական ժողովրդական պարերի ծագման իմացություն։ 

Մենք 1-2 դասարանցիների հետ կսովորենք մի քանի ժողովրդական պարեր և կիմանանք, թե որտեղից են ծագել այդ պարերը, իսկ հետագայում թատրոնի/ներկայացման տեսքով կներկայանանք։ Պարերը կնտրենք կրտսեր դպրոցի սովորողների հետ, կիմանանք թե որտեղից են ծագել այդ պարերը, այնուհետև կսովորենք պարել դրանք։ 

Նախագծի նպատակը- Նպատակներից մեկը համագործակցությունն է մեր կրտսեր ընկերների հետ, ինքնակրթությունը, գրական թատրոնի հետ ծանոթացումը, հայկական առասպելների ու պարերի ծագման կիրթ իմացումը, պարերի իմացումը, գիտելիքի նոր ձեռքբերումը։

Նախագիծ նախակրթարանցիների հետ

Երկու օր առաջ համացանցում նոր ծրագրեր էի փնտրում ինձ համար եւ հանկարց գտա մեկը, որի օգնությամբ ուսուցողական կամ արկածային խաղեր ենք պատրաստում, առանց որևե դժվարությամբ։ Եւ ես որոշեցի սովորեցնել իմ ունեցած հմտություններ նախակրթարանցիներին, ովքեր հաստատ կսիրեն ինչ-որ խաղեր խաղալ, իսկ ինչո՞ւ խաղալ ուրիշինը, եթե կարող ես ստեղծել քոնը։

Նպատակ։ Մեծացնել 5-4 տարեկանների համակարգչային գիտությունները։ 

Մասնակիցներ։ Նոր դպրոցի, գեղարվեստի 5-4 տարեկաններ։

Բայց այս անգամ ոչ թե լարումից, այլ ուրախությունից ....

Տե՜ր իմ, տեր պարգևատու, ինքնաբուն բարի, բոլորին տիրող հավասարապես, միայն արարիչ դու ամեն ինչի...

Անդադար ուղեղումս պտտվում են Նինայի տողերը։

Ներկայացման օրը, երբ նստած թատրոնի փափուկ բարձերին, մեկս մյուսին ստուգում էինք, որ տեսնեինք՝ հո բացթողում չունենք, ամենքս ամենքիս հետ մի բառ, մի տող ասում էինք։