Եվ ճանապարհը գեղեցիկ էր ("And the way was beautiful")

Ճանապարհը, որ անցանք, գագաթը, որին հասանք, հաղթահարեցինք: Դժվար թվաց: Բայց իրականում, երբ դանդաղ քայլեցիր, զմայլվեցիր, երբ նայցիր հեռվից հեռու քաղաքիդ, հիացմունքով հասկացար, որ արժեր, որ պետք էր:
Խմբով, և´ ծիծաղելով, և´ երգելով, և´ չնայած ուրախությանը` նաև ծարավ: Երբ մտքերս տակն ու վրա են. բայց ի˜նչ կա. եկել ես քայլելու` քայլի´ր: Ու քայլում էի` ուզելով ճախրել, ուզելով վազել: Ու մտքերիս հետ կապ էր հաստատում բնությունը, կարողանում խախտել ամեն ինչ ու խառնել: Իսկ ճանփա˜ն... Քարքարոտ, բայց հաճելի. ճռճռան, բայց հանգիստ:


Ara Mountain

The road that we passed, the peak that we overcome. It seemed hard to me.But really, when walked slowly, when saw your city from afar, with admiration realizing that it was great. With our touring, with laughing, with singing , in spite during our joy we were thirsty.When my thoughts were mixed each other. But what on this? I have come to walk and I was walking. I was walking and willing to fly,willing to run. And the way was beautiful: rocky, but fun. crunchy, but quiet.