Ճապոնական գրականության մեջ Հին շրջանում զարգացած են եղել բանավոր ստեղծագործությունը և դիցաբանությունը։ Առաջին հազարամյակի կեսերին ճապոնիայում սկսեց մտնել մշակութային կապերի չին-բուդդայական ոլորտի մեջ։ 4-5-րդ դարերի սահմանագծին պաշտոնական Փաստաթղթերում և կրոնա-փիլիսոփայական երկերում օգտագործվում էր չինական հիերոգլիֆային գիրը։
Վաղ միջնադարի սկզբնաշրջանին է վերաբերում ճապոներենով պահպանված հուշարձաններից առաջինը՝ «Կոձիկի»տարեգրությունը։ Պատմողական գրականությունն սկզբնավորվել է 9-րդ դարի կեսերին, երբ երևան է եկել «Տակետորի-մոնոգատարի» վիպակը՝ կազմված մի շարք նովելներից։
Մի քանի քառյակ, ինձանից ՝ ձեզ։
* * *
Մանկության շունչը փչեց…
Ես գտա նկարն իմ հին.
Բամբուկի ծիլեր:
* * *
Գիշերային լռություն:
Լոկ պատի վրա, նկարի ետևում
Ծղրիդն է անվերջ զնգում:
* * *
Վերջ աշնան անձրևներին:
Արդեն ձեռքերն է տարածում
Կեղևը շագանակի:
Արփի ջան, սրանցից ո՞րն էր քառյակ։
ReplyDelete