Ի՞նչ է կրթությունը. Շալվա Ամոնաշվիլի

1.Կրթությունը Աստծո պատկերի բացահայտումն է երեխայի մեջ:

Համաձայն եմ, պարոն Ամոնաշվիլի, դուք իրավացի եք: Գրագետ կրթության շնորհիվ ճանաճում ենք մեր տեր Աստծուն:

Այն մարդու հոգևոր էության իմացական ձգտումն է:

Կրկին համաձայն եմ, պարոն Շալվա: Իրոք որ, գիտությունը մեզնից յուրաքանչյուրին տալիս է հոգևոր էություն: Եվ նոր ուղի է բացում մեզ համար, նոր ճանապար, որով մենք պետք է անցնենք առաջ:

Այն Անմահության ճանապարհի, Անսահմանության ճանապարհի ընբռնումն է:Այն դեպի Լույս տանող ուղի է:

Դե հա... Մարդը միշտ պետք է սովորի: Կրթությունը մի ճանապարհ է:Լա'վ է կամաց ու գիտակցաբար քայելել, քան արագ ու չհասկանալով: Այդ ճանապարհը ձեզ կտանի մի վայր... դեպի անմահույթուն... ԱՆՍԱՀՄԱՆ ՈՒՂԻ է այդ ճանապարհը: Դու վազում ես այդ ճանապարհով, այնտեղ մութ է, բայց միևնույ ժամանակ լույսն է ուղղորդում ձեզ, դեպի լույսը տանող ուղի է այդ ճանապարհը:

Այն գիտակցության ընդլայնման միջոցով կյանքի ճանաչողություն է:

Այ ե'ս էստեղ կլռեմ ... վիճելու բան չկա, խոսքեր նույնպես: Շալվա Ամոնաշվիլի, իհարկե~... Կրթությունը կյանքի ուղի է, այն ճանապարհը, որի մասին նոր խոսեցի, այդ ճանապարհից դուք այնքան բան ունեք սովորելու... Մենք` բոլո~րս, այնքան բան ունենք սովորելու այդ ճանապարհով քայլելիս:

Այն Երկրի վրա կյանքի վերափոխման ձգտումն է՝ վեհությունը և հանդիսավոր գեղեցկությունը:

Եթե յուրաքանչյուրը լինի բավականին կիրթ, ապա իր համար աշխարհը կփոխվի դեպի լավը, դեպի գեղեցիկը.... Դեպի Վեհություն.....

Կրթությունը համընդհանուրի բարեկեցությունն է

Կրթության շնորհիվ մենք դառնում ենք ավելի բարեկեցիկ:

Կրթությունը Երկրի վրա Լույսի հաղթանակն է:

Այո, միանշանակ....Իհարկե երկրի վրա դա ամենամեծ լույն է վարռվող, ամեն վարկյան մեր կողքին է:

Կրթությունը արթնացնում է թևեր ունեցող երեխային, բացահայտում է նրա Էությունը, սովորեցնում է թռչել մտքի արագությամբ՝ բարձր, հեռու:

Դե, ոմանց համար դա մի մի փոքր անհավատալի է, բայց ես ինքս համաձայն եմ... Կրթությունը տալիս է թևեր երկնքում ճախրելու համար... Ինչու ոչ` Աստծուն տեսնելու համար... և գտնելու այն լույսը որը երկնքում է ինչ-որ մի տեղ թաքնված է...

Իսկ ինչո ՞ ւ թռչել քայլելու փոխարեն:

Այդ դեպքում ի՞նչու քայլել, եթե կարող ես թռչել:

Որովհետև այդպես է հունցված մեր հոգևոր բնությունը, որովհետև այն ունի Տիեզերքի բոլոր հատկանիշները:

Դե լավ, չեմ վիճում, լռում եմ:

Եվ նա, ով կարողանում է թռչել, ոգևորություն է հաղորդում երկրային կյանքին՝ այն դարձնելով առավել գեղեցիկ և հարուստ:

Մարդուն հարկավոր է մտքի թռիչք... Մտքում թռչելու ունակություն, միայն այդ դեպքում կարող ենք ունենալ ոգևորություն կյանքի նկատմամբ: 

Հետևաբար, երջանկացնելով և՛ իրեն, և՛ մարդկանց:

Աղբյուրը՝  Շալվա Ամոնաշվիլի, «Շտապե՛ք երեխաներ, թռչել ենք սովորելու», (Մոսկվա, 2005)

Ռուսերենից թարգմանությունը՝  Նունե Մովսիսյանի