Քայլել անձրևի ներքո։ Նայել աստղազարդ երկնքին։ Կարդալ։ Գրքերը․․․․ այնտեղ կա միայն հետաքրքիրը։ Ուղղակի պետք է գտնես քեզ հարազատին։ Նա ուղղակի կստիպի քեզ կապվել իր հետ։ Մի՞ թե ուղղակի ապրելը, ուղղակի հավես չի։ Մի՞ թե բարձրից քո քաղաքին նայելը հավես չի՝ Մարդիկ քայլում են, իսկ անձրևը շրփ-թրփ հարձակվում է իրենց վրա։ Պատհժգամբից․․․ Նայել կաթ-կթող կաթիլներին հետո հեռվից երևացող՝ համր լույսերին, շենքերին։ Թեկուզ այն կատվին, որ իրենից ոչինչ չի ներկայացնում․․․ նա ապրում է։ Ես նստած եմ պատհժգամբում, իսկ մարդիկ․․․ ի՞նչպես կարող են անձրևից թաքնվել։ Նա երգում է, ուզում․․․ որ մենք էլ երգենք, միանանք իրեն։ Բայց մարդիկ, առանց պտածելուէ չհասկանալով ապրածը, վազում են թաքնվելով գլխարկների կամ անձրևանոցների տակ։ Ի՞նչու մարդիկ, արթնացեք։ Կյանքը կշարունակվի։ Դուք ապրում եք։ Վայելեք կյանում այն ինչ կա։ Մի՞ թե չեք տեսնում ձեզ․ անձրևը, որ լիաթոք ծիծղում է ձեզ վրա, որովհետև դու՛ք չեք կարողանում վայելել ձեր ապրածը։ Արեք այն, ինչ կա կյանքում, ինչ տրված է ձեզ։
No comments:
Post a Comment