Ուրբաթ օր, շաբաթվա վերջ, «կանաչի» բացումի հայտարարումը ուղեղումս: Նոր ընկերների բացահայտումը Սևանում, նոր ճամբարային, հավե՜ս օրեր, նոր կանաչային պատումներ, նոր բարձունք-հաղթահարումներ, նոր լուսանկարներ, նո՜ր-նո՜ր-նո՜ր:
Կանգնած ամենամեջտեղում, ոտաբոբիկ, ավազի վրա (քարերը ծակծկում են ոտքերս) ,իսկ ծովի խշյունը հանգստացնում է ցավը, և հոգուս խառնաշփոթը: Ամեն ինչ հաճելիից հաճելի էր` ավելի հաճելի քանի հաճելին:
