Եռօրյա ճամփորդության դեպի Լոռու մարզի Այգեհատ գյուղ

Մի խումբ սովորողներով ամսի 10-ին գնացել էինք եռօրյա ճամփորդության դեպի Լոռու մարզի Այգեհատ գյուղ:

Մեկնել ենք ժամը 9:00-ին Սբ. Երրորդություն եկեղեցու մոտից: Առաջին կանգառը եղավ տառերի պուրակում, նկարվեցինք, նկարեցինք նախաճաշեցինք ու շարժվեցինք դեպի Դսեղ: Բայց այս անգամ մեզ չհաջողվեց այցելել Հովհաննես Թումանյանի տուն... Քանի որ մեքենան առաջացել էր ու հեռացել  գյուղից, մենք որոշեցինք գնալ դեպի Քոբայրավանք, հաղթահարեցինք բարձունքը, մտանք եկեղեցիները, որտեղ ի դեպ նկարներ կային, որոնք պահպանվել էին 5-րդ դարից մինչ հիմա... 

Մի խումբ սովորողներով ամսի 10-ին գնացել էինք եռօրյա ճամփորդության դեպի Լոռու մարզի Այգեհատ գյուղ:

Մեկնել ենք ժամը 9:00-ին Սբ. Երրորդություն եկեղեցու մոտից: Առաջին կանգառը եղավ տառերի պուրակում, նկարվեցինք, նկարեցինք նախաճաշեցինք ու շարժվեցինք դեպի Դսեղ: Բայց այս անգամ մեզ չհաջողվեց այցելել Հովհաննես Թումանյանի տուն... Քանի որ մեքենան առաջացել էր ու հեռացել  գյուղից, մենք որոշեցինք գնալ դեպի Քոբայրավանք, հաղթահարեցինք բարձունքը, մտանք եկեղեցիները, որտեղ ի դեպ նկարներ կային, որոնք պահպանվել էին 5-րդ դարից մինչ հիմա... Երգեցինք այնտեղ, աղոթեցինք և գնացինք դեպի Օձունի վանք: Այնտեղ ևս երգեցինք, մոմ վառեցինք, այնուհետև Վրթանես քահանան մեզ հետ միասին շրջայց կատարեց եկեղեցու շուրջը և մեզ պատմեց եկեղեցու մասին... Իմացանք, որ կա արևային ժամացույց, որ եկեղեցին կառուցվել է տեղական բաց շագանակագույն ֆելզիտից: Ամեն ինչ հետաքրքիր էր. ինձ հատկապես շատ հուզեց պատուհանից աջ հրեշտակի կերպարը։

Վանքի կողքին 5-6-րդ դարերի մահարձան կար այն իմ մեջ հիշողություններ արթնացրեց, ես հիշեցի անցյալ տարին, իմ անցյալ տարվա ընկերներին ում հետ, որ ճամփորդել էի ու անկախ ինձնից սկսեցի զրույց տալ մահարձանի հետ բարձրացա վեր, ու սկսեցի հիշե՜լ:

Այս ամենով հիացած` շարժվեցինք առաջ դեպի Այգեհատ գյուղ: Որոշել էինք հենց այդ օրը երեկոյան էլ ծանոթանալ գյուղին, բայց մեզ խանգարեց շատ սիրելի անձրևը: Տեղավորվեցինք, նախաճաշեցինք, խաղեր խաղացինք ու գնացինք քնելու:

Հաջորդ օրը նախաճաշելուց հետո գնացինք դպրոց, բաժանեցինք տարբեր գրքեր, մաքրեցինք դպրոցի շրջակայքերը, իսկ այ հետո՜ ամենասպասվածն էր՝ քայլարշավ դեպի Օձի պորտ, այն էլ ոտքով: Վերադառնալուց հետո պառկեցինք, հանգստացնաք, հաց կերանք, խաղացինք, լվացվեցինք ու քնեցինք... Իսկ հաջորդ օրը արդեն ամենաամենավատն էր, որովհետև հետ էինք գալու:

Նախաճաշեցինք, մեկնեցինք գյուղից: Այցելեցինք Հաղպատ: Հաղպատավանք մտանք, անցնանք երազանքների պատի վրայով, շրջեցինք եկեղեցու շուրջը, աղոթեցինք և շարժվեցինք դեպի Սանահին, այնուհետև վերադարձանք Երևան:

Երգեցինք այնտեղ, աղոթեցինք և գնացինք դեպի Օձունի վանք: Այնտեղ ևս երգեցինք, մոմ վառեցինք, այնուհետև Վրթանես քահանան մեզ հետ միասին շրջայց կատարեց եկեղեցու շուրջը և մեզ պատմեց եկեղեցու մասին... Իմացանք, որ կա արևային ժամացույց, որ եկեղեցին կառուցվել է տեղական բաց շագանակագույն ֆելզիտից: Ամեն ինչ հետաքրքիր էր. ինձ հատկապես շատ հուզեց պատուհանից աջ հրեշտակի կերպարը։

Վանքի կողքին 5-6-րդ դարերի մահարձան կար այն իմ մեջ հիշողություններ արթնացրեց, ես հիշեցի անցյալ տարին, իմ անցյալ տարվա ընկերներին ում հետ, որ ճամփորդել էի ու անկախ ինձնից սկսեցի զրույց տալ մահարձանի հետ բարձրացա վեր, ու սկսեցի հիշե՜լ:

Այս ամենով հիացած` շարժվեցինք առաջ դեպի Այգեհատ գյուղ: Որոշել էինք հենց այդ օրը երեկոյան էլ ծանոթանալ գյուղին, բայց մեզ խանգարեց շատ սիրելի անձրևը: Տեղավորվեցինք, նախաճաշեցինք, խաղեր խաղացինք ու գնացինք քնելու:

Հաջորդ օրը նախաճաշելուց հետո գնացինք դպրոց, բաժանեցինք տարբեր գրքեր, մաքրեցինք դպրոցի շրջակայքերը, իսկ այ հետո՜ ամենասպասվածն էր՝ քայլարշավ դեպի Օձի պորտ, այն էլ ոտքով: Վերադառնալուց հետո պառկեցինք, հանգստացնաք, հաց կերանք, խաղացինք, լվացվեցինք ու քնեցինք... Իսկ հաջորդ օրը արդեն ամենաամենավատն էր, որովհետև հետ էինք գալու:

Նախաճաշեցինք, մեկնեցինք գյուղից: Այցելեցինք Հաղպատ: Հաղպատավանք մտանք, անցնանք երազանքների պատի վրայով, շրջեցինք եկեղեցու շուրջը, աղոթեցինք, ես տեսա իմ հին ընկերոջը՝ Մարիամին ում տանը գիշերներ եմ անցկացրել, ում ընկերներ ենք եղել ու հիմա ընկերներ ենք... Իսկ այդ ամենից հետո շարժվեցինք դեպի Սանահին, այնուհետև վերադարձանք Երևան: