-Եկե՜ք, սպասո՜ւմ ենք:
Իսկ մենք իհարկե, մոտենում էինք, գրկում-նկարում ու նրանց թողնելով, րենց նոյն տեղում հեռանում..: Ճանապարհը քարքարոտ էր մնացել: Ա՜խ, ինչքան էի կարոտել այդ ճանապարհը: Ճանապարհը, որը ես մեկ անգամ անցել էի: Այնքան գեղեցիկ տեսարան էր` մառախլապատ, բայց գեղեցիկ: Ծաղիկները մեզնից անպակաս էին, քրերը ուղկցում էին: Շատերի ոտքերը սայթակում էր, բայց նրանք չէին հանձնվում ու դեպի առա՜ջ:
No comments:
Post a Comment